ساعت های طبیعی

ساعت های آفتابی در برابر آفتاب خیلی خوب کار می کنند اما پس از غروب خورشید،وتاریکی شب و در هوای ابری کارایی ندارند.یکی دیگر از روش های اندازه گیری زمان که نیاز به تابش آفتاب نداشت،در عصر باستان اختراع شد.این وسیله اندازه گیری زمان یک شمع روشن بود که به طور یکنواخت می سوخت و در نتیجه،زمان از طریق کوتاه شدن شمع در حین سوختن اندازه گیری می شد. جریان یکنواخت و پیوسته آب و شن ازیک ظرف که در ظرف دیگری می ریخت از دیگر روش های سنجش زمان بود.سر انجام در قرن هفدهم،دانشمند نامدار ایتالیایی گالیلو گالیله متوجه نوسان ثابت منظم یک آونگ (میله یا رشته سیمی کو به انتهای آن وزنه ای آویخته شده است.) شد و این کشف جدید ،باعث اختراع ساعت های پاندولی شد.انتهای پاندول به عقربه هایی روی صفحه مدرج ساعت متصل بود که با نوسان های پاندول،عقربه ها نیز حرکت می کردند و از این طریق، امکان اندازه گیری زمان ممکن شد.